miércoles, 29 de julio de 2009

Salvaje y orgullosa

Honestamente no te digo nada de lo que pienso, por temor a tener que aceptar lo que siento. Es como si se consumara una vez que diga las palabras en voz alta. Leo a escondidas las líneas que me dedicaste, y una sonrisa se dibuja en mi rostro; a su vez una lagrima muere en mis labios. No se si ésto es de verdad, no sé si es que tengo la vision borrosa por una ilusión tímida e infantil. Estoy consciente que debo dejarte ir porque en esa mujer me he convertido: en una potra salvaje y demasiado orgullosa como para dejarme domar. Sin embargo, aun cuando estas lejos,lograste hacerme doblegar en ciertas cosas. Sientete orgulloso de haberme hecho sentir intensamente y sin tapujos. Te quiero, Te anhelo, pero te dejo ir. Porque mi alma es así de errante, salvaje y orgullosa.

3 comentarios:

LaMorocha dijo...

Berro ami! qué intensa eres, en serio. En cada post lo reflejas...

Y bueh, me dió un poquito de risa la parte de potra salvaje jejejeje. Me sonó a canción de reggaetón y nombre de una nombela jejejeje. "Fiera salvaje" y "Kirpa" jejejejejeje. En fin, hay que dejarlo ir... y sí regresa, una patá por esas b&$/% y listo.

:)

Belfagor dijo...

Muy lindo el post aunque debo admitir que me hizo soltar un gruñido fiera salvaje jajajajajajaja

Unknown dijo...

Maldito post tan mujer, no sabes que carajos quieres, pero sabes que no te lo dieron.

LOL!